Van bamboemandjes bij de ingang van het dorp tot online bestellingen van beroemdheden: Li Juans tienjarige reis als weefondernemer

In de winter van 2013 zag Li Juan op een markt toeristen vol bewondering kijken naar de onhandige bamboemandjes. Hun uitroepen: "Wat een zeldzaam vakmanschap!" wekten haar interesse. Destijds hadden de dorpsoudsten hun hele leven bamboeproducten gewoven, maar ze wisten alleen hoe ze die aan kopers moesten verkopen. Voor een stevige mand verdienden ze maximaal vijf yuan. Ze probeerde foto's te maken van de rieten opbergmanden van haar moeder en deze te plaatsen op WeChat Moments. Onverwachts verkocht ze er in slechts drie dagen meer dan twintig.

De uitdagingen van haar bedrijf in het begin waren vervelender dan de klitten op de bamboestrips. Klanten klaagden dat de randen van haar bamboemanden tegen hun handen schuurden. Daarom nam ze monsters mee naar een ervaren ambachtsman en leerde hoe ze de randen herhaaldelijk kon schuren met fijn schuurpapier en vervolgens een laag bijenwas kon aanbrengen voor een gladde afwerking. De grootste uitdaging kwam in de zomer van 2017, toen een zware regenbui schimmel in het rotanmagazijn veroorzaakte. Dit resulteerde in een verlies van bijna 30.000 yuan. "Die nacht huilde ik terwijl ik het beschimmelde rotan knuffelde. Mijn moeder zei: 'Als het kapot is, scheur het dan uit elkaar en begin opnieuw.' Die woorden zijn later mijn zelfvertrouwen geworden."

In 2019 kwam er een keerpunt. Li Juan's filmpje van het "complete splijtingsproces van bamboestroken" op een kort videoplatform ging onverwachts viraal. In de video bewegen haar vingertoppen zo dat ze een enkele bamboe in slechts drie minuten verandert in dertig haardunne reepjes. De video is meer dan 5 miljoen keer bekeken. Er kwamen opdrachten uit het hele land binnen en ze stond aan het hoofd van de oprichting van een coöperatie. Hierdoor werden er banen gecreëerd voor 28 vrouwen in het dorp. Twaalf van hen konden aan de armoede ontsnappen.

Tegenwoordig weeft Li Juan nog steeds dagelijks twee uur lang bamboe. Aan de muur van haar studio hangen twee van haar dierbaarste voorwerpen: de pakbon van haar eerste bestelling en een foto van haar zussen die lid zijn van de coöperatie. "Sommigen zeggen dat ik van een oud ambacht een nieuw bedrijf heb gemaakt, maar eigenlijk laat ik alleen maar meer mensen weten dat het deuntje dat mijn grootmoeder neuriede tijdens het vlechten van bamboemanden, ook kan zingen over een beter leven." De ondergaande zon scheen door het traliewerk van het raam en wierp kleine lichtpuntjes op het frame van de bamboemand die ze aan het vlechten was, als een handvol gouden hoop.